Positieve geluiden in de kleedkamer. We spelen tegen Koedijk en het is rust. Er staat weliswaar een 1-3 achterstand op het bord, maar het gaat niet onaardig. Zoals zo vaak: voorin niet zo scherp. En achterin ook niet. Ook dat is geen uitzondering. Maar het breekt ons wel steeds vaker op.

Toch overheerste – toen iedereen aan de thee nipte - een ander gevoel. Een gevoel waarbij de inzet en goede wil dit keer dik in orde waren. Dat de bal nog best vaak – zeker in vergelijking met andere wedstrijden -  naar een juiste speler (lees: teamgenoot) werd gepasst. Dat het veld niet gemakkelijk te bespelen was maar iedereen wel wílde spelen.

Dat moest de tweede 45 minuten toch ook wel kunnen?

Dat was, op z’n zachtst gezegd, een misvatting.

Drie minunten na de hervatting en twee schoten laten, had Koedijk de stand naar 1-5 getild. Weg goede gevoel. Iedereen pap in de benen, niet meer vooruit te branden. Koedijk dartelde naar hartenlust in onze wei. Scoorde ook twee fraaie goals: van afstand uit stand in de bovenhoek en een chippertje over de keeper heen.

Het scorebord weigerde dienst vandaag. Dat was misschien maar beter ook, dat kan ook voordelen hebben. Helaas was de scheidsrechter John onverbiddelijk. Aan de speeltijd werd niet getornd. De gifbeker moest volledig leeg.