• Derde on tour: in de achtervolging

  • Even een inhaalslag maken. Met wedstrijd vijf op het programma krijgt u van ons nog de proza van wedstrijd drie en vier:

    Opperdoes 3 scoort weer, maar Andijk neemt de punten mee
     
    Uw reizende reporter was dit weekend afwezig — ja, zelfs de Derde on Tour-karavaan heeft af en toe onderhoud nodig. Wat er precies gebeurde op Sportpark Opperdoes is dus in nevelen gehuld, maar de eindstand spreekt boekdelen: Opperdoes 3 – Andijk 3: 2-4.
     
    Het belangrijkste nieuws kwam al voor de aftrap: Gideon stond op doel. Niet omdat hij ineens de nieuwe Van der Sar van West-Friesland is, maar omdat zowel Mattie als Bruce verhinderd waren. En zoals het bij het Derde gaat: wie de handschoenen vindt, keept.
     
    De opstelling? Een raadsel. Niemand weet het precies. Waarschijnlijk wist de helft van de ploeg het zelf ook niet. Er werd gewisseld, geroepen en gecoacht door een kwartet dat klonk als een dorpskoor bij windkracht zes. Maar hé — het werkte: we scoorden weer.
     
    Wie als eerste? Geen idee. Feit is dat Julian Brouwer en Mehmet Çakir de eer kregen om de bal in het net te jagen. Twee doelpunten, in één en dezelfde wedstrijd. Dat was even geleden, en dat mocht iedereen weten. De bank vierde het alsof het de Champions League-finale was.
     
    Het duel eindigde in 2-4, maar voor het gevoel was het meer dan dat. Geen 0-20, geen 10-1 — nee, dit voelde zowaar als een stap vooruit. De sfeer na afloop was verrassend goed: wat grappen in de kleedkamer, wat gemopper op de scheids (uit gewoonte), en een tevreden zucht bij de koffie.
     
    Scoreverloop
    ?’ 1-? Julian Brouwer
    ?’ 2-? Mehmet Çakir
     
    Derde on Tour, volgende speelronde een nieuw avontuur.
    Na 0-20 en 10-1 voelt 2-4 bijna als een gelijkspel. De curve is duidelijk: minder ellende, meer verhalen. Als dat geen vooruitgang is, dan weten wij het ook niet meer.
     
  • Zaterdag 4 oktober  
    Opperdoes 3 2
    Sporting Andijk 3 4
    Doelpuntenmakers:  
    Julian Brouwer 1
    Mehmet Çakir 1

     

  • Medemblik – Opperdoes 3: beton, blaren en bravoure

     
    Je hoort het al als je het parkeerterrein oploopt: dat doffe geklap van noppen op betonkunstgras.
    Een veld zó hard dat zelfs het geluid stuitert.
    De geur van verbrand rubber mengt met koffie uit een plastic bekertje, en iemand mompelt:
    “Als we hier zonder breuk weglopen, is dat ook een resultaat.”
     
    De lucht boven Medemblik is grijs, het licht vlak — het soort dag waarop je niet wint, maar ook niet thuis wil zitten.
    Het coachingskwartet – Sander Kok, Jacco Wilms, Jelle Strikwerda en Bas Sanders – verzamelt zich rond een kratje ballen dat al even moe oogt als de warming-up die nog moet beginnen.
    Sander is aanvoerder, Bas zwaait straks met de vlag, Jacco praat tactiek, en Jelle is het rustpunt.
    Op papier dan, want dat zou niet lang duren.
     
    Gideon Smit staat onder de lat.
    Een rustige man. Eentje die vertrouwen uitstraalt, ook als hij niet weet waarom.
    “Komt goed,” zegt hij.
    Niemand gelooft het, maar iedereen knikt.
     
    De warming-up is zoals altijd bij het Derde: twee sprintjes, drie kreunen, één bal kwijt.
    En dan begint het.
     
    De eerste minuten voelen verrassend fris. De passing strak, de organisatie zowaar aanwezig.
    Jacco Wilms breekt door, alleen op de keeper af.
    Alles klopt — tot de afronding.
    De bal gaat zó naast dat de cornervlag nog napraat.
    Aan de kant knikt iemand en zegt droog: “Hij zat er dichtbij.” Niemand weet of dat serieus is.
     
    Na tien minuten valt Rick van Dam uit.
    Blessure. Geen twijfel, gewoon pech.
    Bruce Blanchard springt al op, trekt z’n sokken scheef omhoog en staat binnen een halve minuut in het veld.
    Warming-up? Nee. Adrenaline genoeg.
     
    Dan, twintig minuten gespeeld.
    Een voorzet, een stuit, een misverstand.
    Nico Zwier raakt de bal nét verkeerd — en die vliegt achter Gideon.
    1-0. Eigen doelpunt.
    Er klinkt een zucht, geen geschreeuw.
    Het is geen schande, het is routine.
     
    Rond minuut dertig begint de boel te borrelen.
    Een duel midden op het veld, wat duwen, wat woorden, en ineens staat iedereen erbij.
    De scheids, waarschijnlijk de enige nuchtere man van het veld, pakt drie keer geel in één beweging.
    Jelle Strikwerda, Bruce Blanchard en een Medemblikker mogen tien minuten afkoelen.
    Tien tegen negen.
    De geplande wissel? Afgelast wegens omstandigheden.
    Het kwartet langs de lijn blijft schreeuwen, maar niemand weet meer precies naar wie.
     
    Toch halen we de rust met 1-0.
    Dat voelt als winst.
    We zijn negen man, maar compact, gedreven, koppig.
    Bas vlagt alsof hij zijn laatste wedstrijd fluit en Sander blijft commanderen, half krijsend, half inspirerend.
    Er zit iets heroïsch in de chaos.
     
    Na rust komt de klad erin. 3-0, gewoon even niet bij de les.
    En dan, minuut 58: vrije trap.
    Mehmet Çakir gaat erachter staan.
    Twintig meter. Wind in de rug.
    Aanloop, zwiep, poeier.
    De bal scheert door de lucht, raakt de kruising, en valt erin met een klank die je voelt in je borstkas.
    Iedereen juicht, zelfs de thuisploeg.
    Het is 3-1, maar het voelt als 1-0 voor ons.
     
    Daarna zakt het tempo. De benen zwaar, de ondergrond meedogenloos.
    Elke stap doet pijn, elke bal stuitert te hoog.
    Medemblik loopt uit naar 7-1, maar Julian Brouwer zet nog één keer aan.
    Vrije trap, strak gericht, loepzuiver —
    en klap! vol op de kruising.
    Maar ja, het doel blijkt scheef en tien centimeter te laag.
    Zelfs dat veld werkte tegen ons.
     
    Het eindsignaal klinkt. Er wordt gelachen.
    Niemand weet precies waarom, maar het voelt terecht.
    We hebben gevochten, gezweet, gescholden, gelachen.
    En verloren. Maar dat is bijzaak.
     
    In de groepsapp later die avond woorden als:
    “Lange fases goed mee.”
    “Mooi doelpunt van Mehmet.”
    “Veld lag als een parkeerplaats.”
    En iemand zegt:
    “Volgende week beter.”
    Niemand gelooft het, maar iedereen knikt.
     
    Scoreverloop
    20’ 1-0 Nico Zwier (e.d.)
    46’ 2-0 Medemblik
    50’ 3-0 Medemblik
    58’ 3-1 Mehmet Çakir (vrije trap ±20 m)
    90’ 7-1 Medemblik
     
    Derde on Tour, volgende speelronde een nieuw avontuur.
    We verloren dik, maar we stonden er.
    En als je goed luisterde, hoorde je het veld zachtjes terugfluisteren:
    “Tot volgende keer.”
  • Zaterdag 11 oktober  
    FC Medemblik 3 7
    Opperdoes 3 1
    Doelpuntenmaker:  
    Mehmet Çakir 1