Op een matig veld met een straffe wind in ons gelaat zette de thuisclub ons direct onder druk. We wisten ons geen moment onder de druk uit te spelen. Daarbij hielpen de omstandigheden niet, maar de voldoendes in ons elftal waren óók ver te zoeken. Een klein half uur bleef de gelijke stand op het bord staan, met dank aan doelman Lucas – later weer geblesseerd naar de kant gegaan – maar we mochten ook de aanvallers van Kleine Sluis bedanken dat ze niet scherp waren.

Toen door ons de zoveelste bal verkeerd verwerkt werd, was er echter geen houden meer aan: 1-0. Die stand werd kort voor de rust verdubbeld nadat we de tegenstander bij een vrije trap alle ruimte gaven.

In de tweede helft konden we iets vaker op de vijandelijke helft komen maar Kleine Sluis bleek niet onder de indruk. Een kwartier voor tijd viel de 3-0, onvermijdelijk eigenlijk als je kijkt naar de hoeveelheid mogelijkheden die de thuisploeg kreeg. Kansen van het kaliber 'Pietertje' (voor open doel en/of alleen voor de keeper) waren al verschillende keren gemist.

Onze oogst? Welgeteld één inzet tussen de palen. Van Nico, met links. Het schot miste precisie en kracht.

Maar de kop is eraf, we mochten weer de wei in!